hoge vlucht

hoge vlucht
Ik ken geen mees uit een vink. Ik heb niet de ogen die je daarvoor nodig hebt. Misschien binnenkort, wanneer mijn ogen achteruitgaan, is dat de richting die ze kiezen: het vogelrijk. Een hoge vlucht. Wat ik wel ken, is het gevoel achter mijn borstbeen wanneer zo’n vinnig ding op het stokje voor de opening van het witte vogelhuisje zit. Het kopje schuin omhoog, overwegend om binnen te gaan. Het gefladder in…
Lees meer

fagradalsfjall

fagradalsfjall
De barsten in de vloer hadden het al maanden aangekondigd. Ze had geweten dat ze er waren, onder het hoogpolige tapijt. De scheuren in de muren, ze had ze wel gezien. De grond onder haar voeten gromde. Het rommelde al een hele tijd. De zuurstof uit de lucht verdween, in haar hoofd werd het ijler. Tot plots alles naar boven kwam. Alles verwoestend vloeibaar vuur spuwde op de…
Lees meer

let it go

let it go
Met het fluogroene handborsteltje veegde ze de scherven bij elkaar. Ze wist niet hoe ze het glas had laten vallen. Ineens buitelde het naar beneden, leek nog even sterk genoeg om de val te overleven, brak dan toch. Losgelaten, dacht ze. Ik heb het gewoon losgelaten. Dat was wat ze had geleerd: 'let it go'. Ze was er goed in…
Lees meer

vlokken

vlokken
Het prinsesje had haar kroontje afgezet. In flinterdunne druppels viel de wereld op haar hoofd. Spatte uit elkaar op haar hersens. Gleed niet van haar af, sijpelde naar binnen. Door haar ogen, haar oren, neus en mond. Het rook naar niets en dat niets zette zijn tanden in haar maag. Smaakte naar niets en dat niets…
Lees meer