‘Mijnheer doktoor zei vroeger altijd dat alles binnenkomt langs de voeten. Ik word altijd ziek als ik koude voeten heb gehad.’ Ze trekt het satijnen sjaaltje steviger om haar hals. Het donkerbruin contrasteert met de bleke plooien onder haar kin. Je denkt aan de voeten in die blinkende beige schoenen. Witte, bijna doorzichtige enkels, blauw dooraderd, zoals je grootmoeder had. Ze schudt het grijze kapsel op haar hoofd. De paarse schijn glanst een beetje. ‘Ik weet niet of ze dat nu ook nog zeggen. Alles is anders nu.’ Ze omklemt haar handtas als een reddingsboei. Je wenst haar eeuwig warme voeten.