Met twee zilverkleurige plateaus laveert ze tussen stoelen die vol dikke winterjassen hangen. Alcohol danst tot net aan de rand, geen druppel gaat verloren. Zo walst zij tussen wijn en werk. Tussen bier en plezier, tussen chips en dips. Over een paar uur, wanneer de stoelen omgekeerd op de tafels staan en de vloer glimt en geurt naar Carolin, trekt ze haar schoenen uit. Dan flikkeren de gezichten die allang naar huis zijn voor haar ogen. Galmen de stemmen na in haar oren. Voelt ze dat ze benen heeft die een marathon gelopen hebben. Lachen, denkt ze, niet vergeten te lachen.