Hij is elf en draagt de muziek die in zijn hoofd huist, op zijn rug. Licht voorover helt hij onder een dikke gewatteerde hoes die de vorm aanneemt van een vrouw, maar die gelijkenis zal hij pas binnen enkele jaren zien. Hij schudt de haren op zijn bezwete voorhoofd naar achteren en vraagt zich af wat er straks thuis op tafel staat. Hij hoopt dat mama haar interesse in courgettes verloren heeft. Zijn korte vingers trekken de zwarte riemen stevig over zijn schouders wanneer hij onder de koele poort van de muziekacademie door wandelt. Puree, wenst hij, met balletjes in tomatensaus.