Prinses Primula telt af

Prinses Primula telt af
Prinses Primula rukt met vinnige snokjes aan mijn mouw. Ik kijk in haar grote bruine ogen, het blinkende kroontje staat scheef op haar warrige krullen. ‘Hoelang duurt het nog?’ vraagt ze. ‘Nog tot 16 november,’ antwoord ik. Ze telt op haar vingers die nog ruiken naar de graantjes die ze de eenden in de kasteelvijver heeft toegegooid. Te weinig vingers. ‘Tot 16 november…
Lees meer

redder

redder
Het gerinkel van de glazen scherven waarin ze uiteenviel, klonk als klingelende kralen. Elfenstof wolkte op. Zo brak ze: als een fee. Zelfs in haar ondergang zat iets van een sprookje. Toch brak ze. Zij, die stoffer en blik was voor iedereen die uit elkaar viel. Die anderen lijmde met het geduld van een zilversmid. Ik moet…
Lees meer

steen

steen
De ezelin schurkte met de hoef van haar rechtervoorpoot over haar kop. Onhandig masseerde ze de stugge vacht tussen haar oren. Nu had ze het weer gedaan. Het was een fabel dat ezels zich geen twee keer aan dezelfde steen stootten. ‘Loop eromheen!’ klonk het luid uit het bos. Maar wat als er daar ook stenen liggen? dacht ze. Wat…
Lees meer

slakken

slakken
Ik kan dit niet meer aanhoren, denkt ze. Ze recht haar rug. De woorden die uit de mond tegenover haar komen, vallen voor haar neer op de grond. Ze raken haar niet meer. Langzaam leunt ze achterover. Ze kijkt naar de woorden. Eén na één landen ze met een vadsige pets op elkaar. Als dikke naaktslakken die in een emmer op een hoopje…
Lees meer