Ze staarde in de wakkere vlammen van de open haard alsof daar iets geschreven stond dat ze kon ontcijferen. ‘Blijf,’ zei hij. Ze daalde af in de diepte van zijn stem. Tree na tree. Ze probeerde te lezen wat er tussen de lagen stond. Ze zag niets. ‘Blijf,’ herhaalde hij. Het woord schoof zijn mond uit, als een dienblad met glimmend zilverwerk. Ze stond nu op de bodem van zijn stem. Ze zocht. Er was geen gebiedende wijs, niets dwingends. Ze vond er enkel een wens. Een verlangen. Langzaam klom ze weer omhoog. Bij de derde ‘blijf’ vielen haar ogen dicht.