Wie het licht gaat redden?

Het laatste waterige elfenvleugeldunne licht?  

Honderden handen slaan we in elkaar  

loeren tussen mascaralange wimpers door en  

roepen zo hard dat schellen van ogen vallen en  

harten als lotussen openbloeien.  

De laatste stralen uit de lucht  

vangen we met onze blote handen  

met onze zondagse hakken  

stampen we op de straatstenen  

tot dag en nacht het licht brandt  

al is het in onze dromen:  

we denken licht.  

Allemaal, allemaal denken we licht,  

geloven we onze gedachten  

en wakkeren ze aan tot het vuur  

 zich lopend verspreidt.  

Samen redden we het  

licht 

van onze gedachten, 

in het gedicht.