Recent Posts by Petra Thomas

elf

Hij is elf en draagt de muziek die in zijn hoofd huist, op zijn rug. Licht voorover helt hij onder een dikke gewatteerde hoes die de vorm aanneemt van een vrouw, maar die gelijkenis zal hij pas binnen enkele jaren zien. Hij schudt de haren op zijn bezwete voorhoofd naar achteren en vraagt zich af…
Lees meer

haal

Haal me. Ik kom van ver. Doolde door straten waar de poëzie kapotsloeg op klamme kasseien. Mijn voetzolen kleven in plakkerige plassen van jaren. Kom en haal me. Kom, dichter. Richt je op. Klop op je borst en sta recht. Vecht, als het moet. Groet de wolken en de regen. Weet de zon die komt.…
Lees meer

koffie

Door de houten luiken heen valt het zomerzonlicht in gele strepen op haar rug, als een notenbalk. Zijn vingertoppen schrijven hun lied op haar schouderbladen. Wat hou ik van zijn handen, denkt ze. Hij kust haar haren en trekt het laken over hen heen. Onder het koele bladerdak van de bomen zullen ze straks samen koffie…
Lees meer

schijn

Ze knipperde met haar ogen. Het leek alsof ze door een zonnebril keek. Alles had een geelbruine schijn: de keukentafel, de stoelen, de appels in de fruitmand. Zelfs de kat. Ze knipperde opnieuw. Ze kon nauwelijks kleuren onderscheiden. Enkele vaalrode kringen bewogen voor haar ogen en losten op als druppels water op warm beton. Dit…
Lees meer

Recent Comments by Petra Thomas