‘Het is tijd,’ zei ze. Haar stem was vlak en beefde een beetje, als een bevroren blad in de winter. Ze ging wat rechter zitten, slikte, en zei het nog eens: ‘Het is tijd’. Haar adem zat hoog in haar borst. De wind was gaan liggen en de dagen waren precies lang genoeg nu. Haar…
Lees meer
lumbago
‘Ik voel het tot in mijn tenen.’ Die zin had ze tot nu toe enkel figuurlijk gebruikt. En dan ging het over vlinders in haar buik die de weg kwijt waren. Wat ze nu voelt, vertrekt vanuit een donkere klonter, onderaan haar rug. Puntige uitsteeksels barsten eruit en groeien verder naar haar heup. Daar bevriezen…
Lees meer
