'Dit was helemaal de bedoeling niet.' De Kerstman steunde met beide handen op de leuning van zijn stoel en liet zich langzaam zakken. De zitting zuchtte. Het is niet koud genoeg, dacht hij. 'Het hoort te vriezen dat de straatstenen wit wegtrekken. En iedereen binnen elkaars nabijheid opzoekt. De warmte die nu in huizen hangt komt uit ovens. De koude die in harten huist, is met geen open haard nog te ontdooien.' Hij stond weer recht. Uit zijn fluwelen mouw gleden enkele verzen. Ze hadden een gedicht moeten smelten in de sneeuw, maar verdampten nog voor ze de lauwe aarde raakten.

2 Reacties

  1. mooi!! Volgend jaar ook graag zo een echte kerst ;)
    • Petra Thomas
      Goed plan, Paul! :-)