'Dit was helemaal de bedoeling niet.' De Kerstman steunde met beide handen op de leuning van zijn stoel en liet zich langzaam zakken. De zitting zuchtte. Het is niet koud genoeg, dacht hij. 'Het hoort te vriezen dat de straatstenen wit wegtrekken. En iedereen binnen elkaars nabijheid opzoekt. De warmte die nu in huizen hangt komt uit ovens. De koude die in harten huist, is met geen open haard nog te ontdooien.' Hij stond weer recht. Uit zijn fluwelen mouw gleden enkele verzen. Ze hadden een gedicht moeten smelten in de sneeuw, maar verdampten nog voor ze de lauwe aarde raakten.
Recente berichten
Abonneer je op deze blog
Recent posts
-
Wie het licht gaat redden?
Read more -
Wie gaat het licht redden?
Read more -
elf
Read more -
haal
Read more -
koffie
Read more -
schijn
Read more -
diep
Read more -
blijf
Read more -
zien
Read more -
voeten
Read more -
raak
Read more -
vlies
Read more -
lichtjes
Read more -
wals
Read more -
zakken (2)
Read more -
zakken (1)
Read more -
beestjes
Read more -
oogst
Read more -
maskers
Read more -
stereo
Read more
2 Reacties