Ze keek alsof ze een wiskundige vergelijking probeerde op te lossen. ‘Denk jij dat dat kan,’ vroeg ze aan haar vriendin, ‘maar een beetje verliefd zijn?’ ‘Hoezo, maar een beetje?’ De vriendin hield niet van hogere algebra. ‘Ja, gewoon. Een beetje. Alleen op zijn stem. Zelfs niet zijn hele stem. Alleen op de lage tonen erin. Hoe de lucht dan trilt. En een beetje op de rimpel tussen zijn wenkbrauwen. En op zijn handen. Nee, zelfs dat niet. Alleen op zijn vingers. Op de toppen van zijn vingers.’ De vriendin zuchtte. ‘Nee, dat kan niet. Dat konden alleen de dichters, vroeger.’