Bij de buren ligt een strandbal roerloos in het gras. Een lege trampoline verschaft hem onderdak. Voor regen van juli tappen de weergoden uit een ander vaatje. Uit een groot grijsblauw openluchtzwembad dat maanden gewacht heeft op bezoek. Lege reddersstoelen, verlaten glijbanen en een veel te gele olifant bleven trouw op post. Uit zulke baden wordt hierboven in de zomer water geschept. Vandaag sproeien de hogere verantwoordelijken het recht naar beneden. Het hemelwater valt langzaam en raakt de aarde zacht. Het is een regen die je niet kan horen. Zoals stil verdriet: het is er wel, maar alleen voor wie kijkt.

Nog geen reacties