Er gebeurt iets raars met de tijd, dacht ze. Daarnet was het nog november. Rouwde ze om de zomer die ze nu toch echt moest laten gaan. Die Indian summer zou niet komen dit jaar. Ze hees zich omhoog aan de horde van de feestdagen, liet zich aan de andere kant weer vallen. In de lange zwarte nacht die winter heet. Eindeloos, door geen sneeuw of zon verlicht. Nu staan haar beide voeten plots in vers gemaaid gras en heeft de lucht ‘s avonds laat vele kleuren. Gedwongen tot tijd duren de lange dagen waar ze zo naar verlangde, zoveel langer.