Drie tonnen javel had het haar gekost. Hoog geconcentreerd zodat haar terras volledig mos- en virusvrij zou zijn. Liters water en rugpijn die waarschijnlijk zou uitdraaien op een hernia later kon ze zitten en genieten. Van de zon die in het hoekje-waar-de-wind-niet-komt zich meester maakte van haar geoliede huid. Van de geur van gemaaid gras. Van de duiven, meeuwen en mezen die allemaal op hun manier de lucht signeerden. En één ook haar terras. Ornithologisch kwakje in Pollock stijl. In de reusachtige den van de buren lachten de spreeuwen om ter hardst. Wie van vogels houdt, moet de stront erbij nemen.

1 reactie

  1. luc
    zalig!