‘Zet u daar toch boven.’ Hij zei het alsof ze eenvoudigweg fysiek een verticale opwaartse beweging moest maken. Zijn zin was ingepakt in goede bedoelingen. ‘Misschien moeten zij wat minder op mijn kop komen zitten,’ repliceerde ze, ‘dan hoef ik mij niet constant overal boven te zetten. Kramp in mijn kuiten krijg ik daarvan. Weet je wat? Ik zal mij erboven zetten. Sterker nog, ik stijg erboven uit. Als een verlichte engel in een raket. Met vleugels en al. Nèh.’ Ze beet haar woorden. Hij keek en zag haar. Nog liever dan anders. Legde zijn hand op haar arm. ‘Doe dat.’