Met haar volle gewicht leunt ze tegen de zware metalen omheining. De ijzeren spijlen prangen in haar rug. De druk neemt toe. Ze plant de hakken van haar laarzen stevig in de aarde. Klemt haar ellebogen tegen het smeedwerk. Haar bovenbenen verzuren. Het hek barst bijna uit zijn hengsels. Piept en kreunt. Het moet dicht blijven, denkt ze. Als het van de dam is, breekt de hel los. Met al  haar kracht probeert ze haar demonen te beteugelen. Door de verroeste tralies heen grijpen ze haar hardvochtig bij de keel. Langzaam zakt ze weg. De grond onder haar voeten blijkt modder.

2 Reacties

  1. Ann
    Opnieuw raak verwoord hoe moeilijk het kan zijn. Planken, al dan niet gelegd door geliefden, kunnen helpen.
    • Petra Thomas
      Dank je wel, Ann!

Laat een antwoord achter aan Ann