De bol.com bezorger steekt een grote doos je richting uit. ‘Voor de boervrouw,’ verduidelijkt een lage stem achter het pakket. ‘Ah, is ze niet thuis?’ vraag je. Onmiddellijk hoor je hoe onnozel die vraag is. ‘Nee, boervrouw is niet thuis, mag ik geven?’ Twee donkerbruine wenkbrauwen gaan de hoogte in boven al even donkere ogen. Zijn kin wijst in de richting van de doos. Je moet iets zeggen nu. Je wil zeggen dat je enkel pakjes aanneemt als ze voor jou zijn, enkel als je ze mag houden. Dat andere boervrouwen joùw pakjes zouden moeten aannemen. En dat er koffie is.