De koningin besloot dat ze vandaag tijd zou maken om te wenen. Dat was veel te lang geleden. Ze wandelde waardig naar een lichte kamer in de uithoek van het luchtkasteel. De ruimte was gevuld met tientallen prachtige schalen. Kristallen schalen voor delicate tranen, glazen schalen voor alledaagse tranen, een porseleinen schaal voor tranen van ontroering en een gekke gele van plastic, voor slappelachtranen. In sommige stond al een bodempje water, zoals de eerste munten in de hoed van een bedelaar. Ze begaf zich naar een grote egalen schaal, gemaakt van rozenkwarts. Met heel veel plaats voor de tranen van vandaag.