Hij weeft stilte tussen zijn woorden wanneer hij spreekt. En tussen de hare wanneer hij luistert. Hij luistert veel. Ze kan bijna zien hoe haar woorden binnenwandelen in zijn hoofd, er een hele weg afleggen en thuiskomen binnenin hem. Er staan grote ribfluwelen zetels in zijn huis. Met brede armleuningen en zachte kussens. Daar mogen haar woorden in gaan zitten. Of liggen. Of op en neer springen. Dat mag allemaal. Er is plaats genoeg. Ze mogen zelfs weglopen. Wanneer de tijd rijp is, geeft hij zijn woorden aan haar. Zijn woorden wonen in zijn hart en wandelen recht naar haar toe.
Abonneer je op deze blog
Recent posts
-
elf
Read more -
haal
Read more -
koffie
Read more -
schijn
Read more -
diep
Read more -
blijf
Read more -
zien
Read more -
voeten
Read more -
raak
Read more -
vlies
Read more -
lichtjes
Read more -
wals
Read more -
zakken (2)
Read more -
zakken (1)
Read more -
beestjes
Read more -
oogst
Read more -
maskers
Read more -
stereo
Read more
2 Reacties