De deur had opengestaan. Het was zo makkelijk geweest om naar binnen te trippelen. Het gedempte licht was zacht aan haar kleine ronde oogjes. Het was er warm, gezellig. Ze was er niet alleen geweest. Er woonde een hond of een vos. Misschien was het wel een wolf. Ze was niet bang van hem geweest. En nu stond ze weer buiten. Het witte gras knapte onder haar korte pootjes. Misschien als mijn snuit wat minder spits was geweest, dacht ze. Misschien als mijn stekels mooier hadden geglansd. Ze rolde zich op. Wanneer ik weer wakker word, is het lente, dacht ze.