Hij overlaadt de dingen met gedachten, als een jarige met verjaardagscadeaus. Veel. En vaak dezelfde, ook. Ze lijken hardnekkiger te worden naarmate ze vaker gedacht worden. Alsof hij er sporen mee trekt in een veld, en die sporen worden steeds dieper en langer. Vormen vruchtbare grond voor nieuwe gedachten die in hetzelfde spoor passen. En daar goed gedijen. Woekeren als onkruid. In de spiegel kan hij de sporen al zien, ze lopen van links naar rechts over zijn voorhoofd. Ook daar worden ze steeds dieper. Zij wil geen veld van gedachten. Een wolkeloze hemel, dat wil ze. Vol frisse, heldere lucht.
Recente berichten
Abonneer je op deze blog
Recent posts
-
Wie het licht gaat redden?
Read more -
Wie gaat het licht redden?
Read more -
elf
Read more -
haal
Read more -
koffie
Read more -
schijn
Read more -
diep
Read more -
blijf
Read more -
zien
Read more -
voeten
Read more -
raak
Read more -
vlies
Read more -
lichtjes
Read more -
wals
Read more -
zakken (2)
Read more -
zakken (1)
Read more -
beestjes
Read more -
oogst
Read more -
maskers
Read more -
stereo
Read more
1 reactie