Vandaag wil ze orde scheppen in haar hoofd. Ze begint op zolder, waar vorige levens slapen onder een dekbed van stof. Tussen dakpannen stroomt zonlicht in dunne bundels naar binnen. Eén straal valt op de oude telefoon van haar grootouders. Ze blaast het stof van het zwarte bakeliet en zet hem op haar schoot. Hij plakt een beetje. Oma zou daar soda voor gebruiken, denkt ze. De ronde hoorn weegt zwaar in haar hand, alsof alle woorden die er ooit in gesproken en gehoord zijn, er nog in zitten. Ze stopt haar wijsvinger in het gaatje van de nul en draait.