Vandaag wil ze orde scheppen in haar hoofd. Ze begint op zolder, waar vorige levens slapen onder een dekbed van stof. Tussen dakpannen stroomt zonlicht in dunne bundels naar binnen. Eén straal valt op de oude telefoon van haar grootouders. Ze blaast het stof van het zwarte bakeliet en zet hem op haar schoot. Hij plakt een beetje. Oma zou daar soda voor gebruiken, denkt ze. De ronde hoorn weegt zwaar in haar hand, alsof alle woorden die er ooit in gesproken en gehoord zijn, er nog in zitten. Ze stopt haar wijsvinger in het gaatje van de nul en draait.
Abonneer je op deze blog
Recent posts
-
elf
Read more -
haal
Read more -
koffie
Read more -
schijn
Read more -
diep
Read more -
blijf
Read more -
zien
Read more -
voeten
Read more -
raak
Read more -
vlies
Read more -
lichtjes
Read more -
wals
Read more -
zakken (2)
Read more -
zakken (1)
Read more -
beestjes
Read more -
oogst
Read more -
maskers
Read more -
stereo
Read more
2 Reacties