Prinses Primula rukt met vinnige snokjes aan mijn mouw. Ik kijk in haar grote bruine ogen, het blinkende kroontje staat scheef op haar warrige krullen. ‘Hoelang duurt het nog?’ vraagt ze. ‘Nog tot 16 november,’ antwoord ik. Ze telt op haar vingers die nog ruiken naar de graantjes die ze de eenden in de kasteelvijver heeft toegegooid. Te weinig vingers. ‘Tot 16 november is nog lang. Echt nog heel erg lang,’ mokt ze. De vloer onder ons is bezaaid met woorden. Zinnen, hoofdstukken, illustraties. ‘Kijk,’ wijs ik, ‘die moeten nog allemaal op de juiste plaats terechtkomen. En dan is het zover.’
Recente berichten
Abonneer je op deze blog
Recent posts
-
Wie het licht gaat redden?
Read more -
Wie gaat het licht redden?
Read more -
elf
Read more -
haal
Read more -
koffie
Read more -
schijn
Read more -
diep
Read more -
blijf
Read more -
zien
Read more -
voeten
Read more -
raak
Read more -
vlies
Read more -
lichtjes
Read more -
wals
Read more -
zakken (2)
Read more -
zakken (1)
Read more -
beestjes
Read more -
oogst
Read more -
maskers
Read more -
stereo
Read more
2 Reacties