Ik ben er even niet. Nu ja, het is te zeggen. Ik ben er nog steeds natuurlijk. Ik besta. Ik leef, meer misschien zelfs dan in de tijd die hieraan voorafging. Maar ik ben er nu dus even niet voor jou. Niet beschikbaar. Toch niet onmiddellijk. Momenteel ben ik druk bezig met uitdokteren hoeveel zomerbries er in mijn zongebleekte haren past. Hoeveel zandkorrels tussen mijn tenen, hoeveel koele wijn in grote glazen. Ik buig me over het vraagstuk hoeveel zonnestralen ik kan vangen tot in de kieren van mijn lichaam. Ik ben er dus wel, helemaal en zonovergoten. Maar niet hier.