Het is al bijna mei, maar de stad is vol herfst. Mist die hele dagen duurt. Er hangen veel gedachten in die nevel. Ze laat ze hangen, zonder ze af te maken. Was het maar wat warmer, denkt ze. Dan kon ze hen laten wapperen in de wind, als fris gewassen lakens aan de waslijn, met kleurrijke wasknijpers. Gele tulpen staan al bijna twee weken op de vensterbank. Tulpen doen dat nooit, het hoofd laten hangen. Hun bladeren verschrompelen, bloemblaadjes krimpen en stengels buigen door. Maar hun hals, die richt zich op. En stuurt de bloem richting zon, waar ze thuishoort.
Recente berichten
Abonneer je op deze blog
Recent posts
-
Wie het licht gaat redden?
Read more -
Wie gaat het licht redden?
Read more -
elf
Read more -
haal
Read more -
koffie
Read more -
schijn
Read more -
diep
Read more -
blijf
Read more -
zien
Read more -
voeten
Read more -
raak
Read more -
vlies
Read more -
lichtjes
Read more -
wals
Read more -
zakken (2)
Read more -
zakken (1)
Read more -
beestjes
Read more -
oogst
Read more -
maskers
Read more -
stereo
Read more