Ze staarde naar de schrale aarde. Het water had een donkerbruine kring achtergelaten op de bleke, korrelige ondergrond. Het handvat van de groene gieter voelde warm in haar hand. Het duurt nu wel erg lang, dacht ze. Zoveel verschillende zaadjes had ze geplant. Planten die niet van zonlicht hielden, had ze op schaduwrijke plekken gezaaid. Zorgvuldig gaf ze hen water; niet te weinig, niet te veel. Verrijkte de grond met meststoffen. Ze ging op haar knieën zitten, steunend op haar ellebogen speurde ze de droge bodem af. Nog niet één zaadje had gekiemd. Het duurt nu wel erg lang, dacht ze.