Haar rechtervoet blijft haken achter de rode baksteen die tussen de kiezels van haar oprit uitsteekt. Terwijl ze de grond dichterbij ziet komen, snelt haar linkervoet ter hulp en in een onelegante spreidstand houdt ze zich staande. Ze vloekt, buitensmonds en luid. Ze heeft er genoeg van, van die obstakels en hindernissen. Groeistenen die zich vermommen als struikelblokken. Hoekige horden waar ze over moet en keer op keer haar rok aan scheurt. Haar broek ook, soms. Ze droomt van een malse groene vlakte die licht bergaf loopt. En warme rugwind. Lage drempels heb ik nodig, denkt ze, dan spring ik hoger.

2 Reacties

  1. Mooi!! Is dat nu ook een vorm van drempelvrees? ;)
    • Petra Thomas
      Dank je wel! Hmmm, eerder drempelafkeer :-D Of lagedrempelverlangen, dat klinkt misschien beter?

Laat een antwoord achter aan Paul