Ze vouwt de krant dicht en legt ze in de kartonnen doos bij het andere oude nieuws. Haar vingertoppen zijn grijs van al die vuilheid. Er is zo veel gebrokenheid in de wereld, denkt ze. Overal waar mensen zijn. En binnenin mensen. In een hart bijvoorbeeld. Je krijgt te weinig levens om al die scherven weer bij elkaar te rapen, laat staan om ze te lijmen. Die krijg je nooit meer in elkaar gezet zodat het weer heel wordt. Scherven brengen geluk, zeggen ze. Ze vraagt zich af wie dat bedacht heeft en besluit om vanaf vandaag minder kranten te lezen.