De logge homp in zijn buik trekt hem dieper het ijs in. Op het moment dat hij kopje onder dreigt te gaan, scheurt de ijsschots waarop hij staat zich los van de ijskap. Het blanke sneeuwtapijt dempt de kraak. Hij kijkt om zich heen. Al de anderen zitten op het vasteland. Wankel wiebelt hij op zijn voeten, zoekend naar evenwicht. Op zijn eiland drijft hij verder en verder weg. Diepblauw water verschijnt tussen de massa en hem in, steeds meer. Hij zakt op zijn knieën. ‘Wie heeft wie losgelaten?’ vraagt hij zich af. Snel smelt het vraagteken weg. Het is gebeurd.