De wekkerradio heeft in neonrood becijferd dat het 9u56 is. Het is zondag en wankel kantelt ze uit bed. De ganzen van de buren schreeuwen dat de dag al lang begonnen is. Gakken heet dat eigenlijk, denkt ze. De ochtendlucht die door het raam naar binnen slaat, is koud, maar niet ijzig. Fris. Met een zweem van zachtheid zelfs. De dag begint al vele minuten vroeger, ’s ochtends. En blijft ’s avonds langer hangen. Dit zou zomaar april kunnen zijn, denkt ze. Maar het is midden februari en de zon staat niet hoog genoeg om te doen alsof het lente is.

Nog geen reacties