Nog een geluk dat ik niet verliefd ben, denkt het prinsesje. Die gedachte wordt onmiddellijk van haar troon gestoten door de gedachte aan zijn handen. Breed en hoekig, met stevige, rechte vingers. Daar zullen die van mij perfect in passen, denkt ze. Als de voet van Assepoester in het glazen muiltje. Op een dag klopt hij aan, opent zijn hand en leg ik de mijne erin. Hij zal zijn vingers tussen die van mij vouwen en zeggen: ‘Eindelijk.’ Ze bekijkt haar handen. Ze vindt haar vingers scheef en te groot voor een meisje. Hij zal ze mooi genoeg vinden, denkt ze.
Recente berichten
Abonneer je op deze blog
Recent posts
-
Wie het licht gaat redden?
Read more -
Wie gaat het licht redden?
Read more -
elf
Read more -
haal
Read more -
koffie
Read more -
schijn
Read more -
diep
Read more -
blijf
Read more -
zien
Read more -
voeten
Read more -
raak
Read more -
vlies
Read more -
lichtjes
Read more -
wals
Read more -
zakken (2)
Read more -
zakken (1)
Read more -
beestjes
Read more -
oogst
Read more -
maskers
Read more -
stereo
Read more