De vrouw vertelde alles twee keer. Ze herhaalde alles wat ze zei. Ze gebruikte weliswaar andere woorden, ze parafraseerde, maar het kwam er toch op neer dat ze alles twee keer zei. Daar draaide het op uit: dat ze alles in tweevoud meedeelde. De vrouw deed dat al heel lang, ze had het nooit anders geweten. Ze wist niet waar het vandaan kwam, hoe het kwam. Of waarom. Ze had geen idee wat de achterliggende reden was. Misschien wilde ze extra duidelijk zijn voor wie luisterde. En niet mis te verstaan door haar toehoorders. Dat zou best wel eens kunnen. Misschien.