Ik adem de ochtendlucht in en voel de binnenkant van mijn neus. Onder mijn voeten hoor ik de aarde, ze is hard en zacht tegelijk. Honden met grote poten, mensen met kleine voeten en paarden die blijkbaar met gemak op een rechte lijn lopen, gingen me hier voor. Narcissen steken koppig de kop op en laten hem vervolgens een beetje hangen. In hoge boomtoppen is de school gewoon open. Ik weet te weinig af van bomen, planten en vogels, bedenk ik. Maar mijn grootvader noemde die bomen Canada’s. In mijn hoofd hoor ik nog steeds hoe dat klonk uit zijn mond.
Recente berichten
Abonneer je op deze blog
Recent posts
-
Wie het licht gaat redden?
Read more -
Wie gaat het licht redden?
Read more -
elf
Read more -
haal
Read more -
koffie
Read more -
schijn
Read more -
diep
Read more -
blijf
Read more -
zien
Read more -
voeten
Read more -
raak
Read more -
vlies
Read more -
lichtjes
Read more -
wals
Read more -
zakken (2)
Read more -
zakken (1)
Read more -
beestjes
Read more -
oogst
Read more -
maskers
Read more -
stereo
Read more