Dit is te veel, denkt ze. Ongelovig kijkt ze om zich heen. Het donkerbruine slijk zit overal. Een modderzee. Haar voeten zakken dieper weg in de bruine bagger. Al haar houvast glijdt weg. Bruin, zo ver ze kan kijken. Donkerder dan het diepste uur van de nacht. Het uur waarop je denkt ‘deze nacht gaat nooit voorbij’. En de nachtmerrie die doorgaat, ook als het uiteindelijk toch een beetje dag wordt. Want dat wordt het. De mooiste bloem gedijt in de donkerste aarde, herinnert ze zich. Daarom is er zoveel modder, denkt ze, voor al de prachtige bloemen die nog komen.
Recente berichten
Abonneer je op deze blog
Recent posts
-
Wie het licht gaat redden?
Read more -
Wie gaat het licht redden?
Read more -
elf
Read more -
haal
Read more -
koffie
Read more -
schijn
Read more -
diep
Read more -
blijf
Read more -
zien
Read more -
voeten
Read more -
raak
Read more -
vlies
Read more -
lichtjes
Read more -
wals
Read more -
zakken (2)
Read more -
zakken (1)
Read more -
beestjes
Read more -
oogst
Read more -
maskers
Read more -
stereo
Read more
1 reactie