Open liggen haar handen in haar schoot. Alsof ze daar geland zijn. Een noodlanding, in de dichtstbijzijnde haven. De verwarde bol wol die ze vasthoudt, is even verloren als de handen waarin hij ligt. Donkere ogen zoeken in het kluwen naar die éne draad die alles kan ontwarren. Ze vindt veel losse eindjes. Telkens wanneer…
Lees meer
Recent Posts by Petra Thomas
speculaas
De koffie die voor haar op tafel staat, is nog te warm. Ze stopt haar speculaasje er voor de helft in. ‘Eén, twee, drie,’ telt ze, en haalt dan het donker- en lichtbruine koekje er weer uit. De wakke kant verdwijnt tussen haar lippen. Smelt weg op haar tong als sneeuw op een warm veld.…
Lees meer
piek
Als een mini Mikado liggen de dennennaalden op de vloer. De glazen kerstballen van haar grootmoeder kijken zij aan zij door het plastieken raam van hun kartonnen flat. Eén minder dan vorig jaar, de katschade was beperkt. Ze sleurt de dorre boom naar buiten, waar haar adem zichtbaar wordt. Op de molshopen in de tuin…
Lees meer
ijs
De logge homp in zijn buik trekt hem dieper het ijs in. Op het moment dat hij kopje onder dreigt te gaan, scheurt de ijsschots waarop hij staat zich los van de ijskap. Het blanke sneeuwtapijt dempt de kraak. Hij kijkt om zich heen. Al de anderen zitten op het vasteland. Wankel wiebelt hij op…
Lees meer
