Nog geen seconde had ze het koud gehad vandaag. Daarnet misschien even, toen ze uit de tuin binnenkwam en de koelte op haar huid viel als een nat washandje op een koortsig voorhoofd. Maar dat was eerder verfrissend geweest dan koud. In haar wereld bestond er niet zoiets als ‘te warm’. Ze vond het een absurd idee, eigenlijk. Zeggen dat het ‘te warm’ was, was hetzelfde als zeggen dat je ‘te veel liefde’ krijgt. Toegegeven, veel liefde kon gloeien. Je denken smelten. Een gat in je hart branden. Je huid schroeien als een schaafwonde. Maar altijd, altijd, won warm van koud.
Recente berichten
Abonneer je op deze blog
Recent posts
-
Wie het licht gaat redden?
Read more -
Wie gaat het licht redden?
Read more -
elf
Read more -
haal
Read more -
koffie
Read more -
schijn
Read more -
diep
Read more -
blijf
Read more -
zien
Read more -
voeten
Read more -
raak
Read more -
vlies
Read more -
lichtjes
Read more -
wals
Read more -
zakken (2)
Read more -
zakken (1)
Read more -
beestjes
Read more -
oogst
Read more -
maskers
Read more -
stereo
Read more